Veel mensen met Post-COVID ervaren dagelijks beperkingen door klachten als vermoeidheid, concentratieproblemen en moeite met prikkelverwerking. In een eerder onderzoek onderzocht Stichting Bestaanskracht of de bestaande Miles NAH-oplossing, ontwikkeld voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel, ook kan worden aangepast voor deze groep.

Dat onderzoek legde de basis: een eerste verkenning van hoe een digitale tool kan helpen bij het plannen van activiteiten, het bewaken van grenzen en het vinden van balans. In dit vervolgonderzoek is die verkenning verder uitgewerkt en zijn de ideeën concreet vertaald naar een ontwerp dat aansluit bij de behoeften van mensen met Post-COVID.

Het vervolgonderzoek is uitgevoerd in opdracht van Stichting Bestaanskracht door een multidisciplinair studententeam (ergotherapie, huidtherapie, communicatie & multimedia design en HBO‑ICT) van de minor Onderzoek & Ontwerp voor Gezondheid van de opleiding “Industrieel Product Ontwerpen” van De Haagse Hogeschool in samenwerking met mensen met Post-COVID en zorgverleners.

De doelgroep bestaat uit volwassenen tussen de 18 en 67 jaar met langdurige post-covidklachten, zoals vermoeidheid, overprikkeling en slaapproblemen. Deze groep ervaart vaak een verlies aan controle in het dagelijks leven en heeft behoefte aan houvast, inzicht en erkenning. Hun dagelijkse belastbaarheid en behoefte aan regie staan centraal in het ontwerp.

Het vervolgonderzoek had als doel een toegankelijke en prikkelarme gebruikersinterface en functionaliteiten van een digitale oplossing te ontwerpen die mensen met Post-COVID helpt bij het plannen van activiteiten, het monitoren van hun energie en het bevorderen van herstel. De oplossing moest aansluiten bij de dagelijkse praktijk: eenvoudig, persoonlijk in te stellen en gericht op het vergroten van zelfregie, zonder dat gebruikers afhankelijk worden van technologie

Tijdens het onderzoek zijn acht mensen met Post-COVID geïnterviewd, die hun ervaringen deelden over het omgaan met vermoeidheid, overprikkeling en slaapproblemen. Hun input bepaalde welke functies en vormgeving écht ondersteunend zouden zijn. Ook vier zorgprofessionals waren betrokken. Zij benadrukten de kansen van een digitale oplossing, maar gaven tegelijk randvoorwaarden mee: houd de app eenvoudig, zorg voor visuele rust, waarborg privacy en laat functies optioneel instelbaar zijn. Dankzij deze gezamenlijke inbreng is een oplossing ontwikkeld die zowel in het dagelijks leven van patiënten past als bruikbaar is in de zorgpraktijk.

Het resultaat is daardoor een concreet en technisch haalbaar ontwerp van een app op een smartphone met bijbehorende smartwatch-interface. Belangrijke functies zijn een visuele energiemeter, een reflectiemodule, rustgevende oefeningen en een agenda waarin inspanning gekoppeld wordt aan energie. De app verwerkt zowel sensordata (zoals hartslag en slaap) als eigen input van de gebruiker. Meldingen zijn naar wens instelbaar. Alle gegevens blijven lokaal en voldoen aan de AVG. Gebruikers kunnen, als zij dat willen, informatie delen met hun zorgverlener via een exportfunctie.

Tijdens de ontwikkeling zijn meerdere iteraties en een A/B‑test uitgevoerd (120 reacties) om onder andere weergave van de hart‑ en energiemeter te kiezen en de interface te verfijnen. Door deze reacties op prototypes is de de app gebruiksvriendelijker en rustiger geworden.

Het advies uit het onderzoek is om de oplossing flexibel en persoonlijk instelbaar te houden. Meldingen en functies moeten naar wens aan of uit gezet kunnen worden. Het stimuleren van zelfreflectie vóórdat cijfers worden getoond, helpt om ongezonde focus op data te vermijden. Daarnaast is goede begeleiding bij gebruik belangrijk, zodat de technologie ondersteunend blijft en geen extra belasting vormt.

Stichting Bestaanskracht heeft de ambitie om van deze oplossing ook een compleet prototype te ontwikkelen in samenwerking met mensen met Post-COVID en om deze in de praktijk te testen. We zoeken hiervoor deelnemers en financiering.

Ben je geïnteresseerd of wil je meer weten? Neem dan contact met ons op via het contactformulier.

Deze opdracht is uitgevoerd door de volgende studenten: Louise Brandt, Boris Bruijstens, Gwenn van Kampen, Ellen Koldijk en Alia Nurzad.